Ο γιος της Μαριάντας Πιερίδη μέρα με την μέρα μεγαλώνει και η τραγουδίστρια είναι απαθανατίζει κάθε στιγμή του.

Ο γιος της Μαριάντας Πιερίδη

Η Μαριάντα Πιερίδη ξεκίνησε την καριέρα της στην μουσική σκηνή το 1995 όταν κλήθηκε να κάνει φωνητικά στην Ελληνική αποστολή του διαγωνισμού τραγουδιού της Eurovision. Βασική ερμηνεύτρια ήταν η Ελίνα Κωνσταντοπούλου με το τραγούδι “Ποια προσευχή“.

Ευρέως γνωστή έγινε το 2002 μέσα από την πρώτη της προσωπική δισκογραφική δουλειά με τίτλο “Η Γυναίκα της ζωής σου“. Έκτοτε μέχρι και σήμερα συνεχίζει να τραγουδάει και να είναι από τα πλέον αγαπημένα “παιδιά” της νύχτας. Ιδιαίτερα παραγωγική περίοδος για αυτήν ήταν από το 2002-2008. Τότε κυκλοφόρησαν οι μεγάλες της επιτυχίες με αποτέλεσμα να συμπεριλαμβάνεται στα μεγαλύτερα ονόματα της Ελληνικής μουσικής σκηνής εκείνη την περίοδο.

Η Μαριάντα μέχρι σήμερα έχει κυκλοφορήσει 6 ολοκληρωμένα άλμπουμ και 3 cd-singles. Πιο πρόσφατος δίσκος της ήταν το “Σε προκαλώ” που κυκλοφόρησε το 2008.

Τα τελευταία χρόνια έχει αφοσιωθεί περισσότερο στην οικογένεια της καθώς αυτό την γεμίζει όπως έχει αναφέρει και η ίδια.

Έχει τεράστια αδυναμία στον γιο της και αυτό φαίνεται. Πρόσφατα ανέβασε μια φωτογραφία στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram και μας έκανε να λιώσουμε.

Ο γιος της Μαριάντας Πιερίδη

My sweet baby boy ??❣❣❣

A post shared by La mujer del diablo ? (@mariadapieridi) on


Ιδιαίτερα συγκινητική στιγμή στην καριέρα της ήταν όταν ερμήνευσε το τραγούδι “Ζωή μου στην αυλή μου” μαζί με το συγκρότημα Αντίπερα όχθη. Να σημειώσουμε πως στο βίντεο κλιπ η Μαριάντα ήταν έγκυος.

Δείτε παρακάτω το βίντεο κλιπ:

Ζωή μου στην αυλή μου (Στίχοι)

“Αν θα σε βρω, δε θα μιλήσω
δε θα σηκώσω το κεφάλι, τα μάτια σου να δω
Δε θα σου γνέψω, θα προχωρήσω
τρέμω πως ήταν η αγάπη, μην ξαναθυμηθώ

Μη θυμηθώ, αυτά τα βράδια
με τον καιρό έχω ξεχάσει, πως ένιωθα και ζω
Χωρίς το χθες, μη βρω κομμάτια
μην τα ενώσω και μου δείξουν, πως ήσουνα εδώ

Ζωή μου στην αυλή μου, ήσουν και πέταξες
στα μάτια μου ποτάμια, που έγιναν θάλασσές 

Αν θα σε βρω δε θα μιλήσω
ούτε το χέρι θα σου σφίξω, σαν φίλος σου καλός
Το δρόμο μου, θα συνεχίσω
πια έχω μάθει δε φοβάμαι, βαδίζω μοναχός

Ζωή μου στην αυλή μου, ήσουν και πέταξες
στα μάτια μου ποτάμια, που έγιναν θάλασσές…”

Σχόλια