Αύγουστος | Η μικρή Μαρίνα ερμηνεύει Νίκο Παπάζογλου και κάνει όλη την Ελλάδα να δακρύσει

Η μικρούλα Μαρίνα ερμήνευσε την επιτυχία του Νίκου Παπάζογλου “Αύγουστος” και έκανε όλη την Ελλάδα να βουρκώσει.

Όταν βγήκε στον “αέρα” το Music School πολλοί ήταν αυτοί που το κατηγόρησαν για διάφορους λόγους.

Ωστόσο είτε συμφωνεί κάποιος είτε όχι με το εν λόγω παιχνίδι, οφείλουμε να παραδεχτούμε οτι από το παιχνίδι πέρασαν εξαιρετικές φωνές.

Οι μικροί αυτοί ήρωες ευχόμαστε να συνεχίσουν να ασχολούνται με αυτό που αγαπάνε γιατί τελικά…είναι Μεγάλοι!

“Σε ποιαν έκσταση απάνω σε χορό μαγικό, μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε…”. Αυτά τα λόγια αρμόζουν σίγουρα στην μικρή Μαρίνα που η ερμηνεία της δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο.

Σε ευχαριστούμε Μαρίνα για αυτό που μας χάρισες με την φωνή σου!

Απολαύστε την!

Διαβάστε ακόμα:

• 6 χρόνια χωρίς τον Νίκο Παπάζογλου | Ένας μελαγχολικός Αύγουστος
• Εγώ σ’αγάπησα εδώ | Η συγκινητική ερμηνεία του Νίκου Βέρτη
• The X Factor Greece | Όλα όσα έγιναν στο 1ο επεισόδιο
• Οι δηλώσεις της Demy λίγο πριν αναχωρήσει για Κίεβο | Eurovision
• Η Αμαρυλλίς μιλά για τον Παντελή Παντελίδη στο The 2Night Show

Αύγουστος – Μαρίνα (Στίχοι)

“Μα γιατί το τραγούδι να `ναι λυπητερό
με μιας θαρρείς κι απ’ την καρδιά μου ξέκοψε
κι αυτή τη στιγμή που πλημμυρίζω χαρά
ανέβηκε ως τα χείλη μου και με `πνιξε
φυλάξου για το τέλος θα μου πεις

Σ’ αγαπάω μα δεν έχω μιλιά να στο πω
κι αυτό είναι ένας καημός αβάσταχτος
λιώνω στον πόνο γιατί νιώθω κι εγώ
ο δρόμος που τραβάμε είναι αδιάβατος
κουράγιο θα περάσει θα μου πεις

Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό

Σε ποιαν έκσταση απάνω σε χορό μαγικό
μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε
από ποιο μακρινό αστέρι είναι το φως
που μες τα δυο της μάτια πήγε κρύφτηκε
κι εγώ ο τυχερός που το `χει δει

Μες το βλέμμα της ένας τόσο δα ουρανός
αστράφτει συννεφιάζει αναδιπλώνεται
μα σαν πέφτει η νύχτα πλημμυρίζει με φως
φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται
και φέγγει από μέσα η φυλακή

Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό”