Ο Γιάννης Μητσόπουλος διασκευάζει Πλούταρχο και συγκινεί (video)

Ο Γιάννης Μητσόπουλος διασκευάζει Πλούταρχο και συγκεκριμένα την επιτυχία του με τίτλο “Παραμιλάω“.

Και ενώ το πρώτο του single “Δε Με Νοιάζει Τι Θα Γίνει Μετά” συνεχίζει την ανοδική του πορεία, ο Γιάννης Μητσόπουλος μας χαρίζει ένα ακόμα cover.

Αυτή τη φορά σειρά έχει το “Παραμιλάω” του Γιάννη Πλούταρχου.

Μάλιστα ο γιος του Γιάννη Πλούταρχου, Γιώργος Κακοσαίος πάτησε like στο cover του Γιάννη Μητσόπουλου, δείχνοντας του οτι στηρίζει την προσπάθεια του.

Μουσική στο κομμάτι υπογράφει ο Βασίλης Κελαϊδής ενώ στίχους ο Νίκος Βαξαβανέλης.

Το τραγούδι συμπεριλαμβάνεται στον δίσκο του Γιάννη Πλούταρχου με τίτλο “Υπήρχαν όρκοι” που κυκλοφόρησε το 2000.

Απολαύστε τον!

Ο Γιάννης Μητσόπουλος διασκευάζει Πλούταρχο

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Κι αν κάποιες φορές παραμιλάς και αναρωτιέσαι τι να κάνεις, πού να πας.. την απάντηση θα τη βρεις στον δικό σου σταθμό, εκεί μόνο! #ploutarxos #triantafillos #music #cover #giannistwin #twin #mitsopoulos #guitar #myhome #κάποτεείχαννόημα #παραμιλάω #στονδικόμουσταθμό @giannisploutarchos @triantafyllos_xatzinikolaou @giorgos_kakosaios ????????❄??❤ Wearing @tonycouper_styleclothing

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη ♪Gɪᴀɴɴɪs Mɪᴛsᴏᴘᴏᴜʟᴏs (@giannis_twin) στις 30 Σεπ, 2018 στις 4:14 πμ PDT

Στίχοι

“Κόλλησαν του ρολογιού οι δείχτες
δεν περνούν της μοναξιάς οι νύχτες
κόλλησε κι η σκέψη μου σε σένα
σ’ έχασα και έχασα και μένα

Βλέπω της ζωής μας τα κομμάτια
κι ένα δάκρυ έρχεται στα μάτια
σε κοιτώ την πόρτα να ανοίγεις
Θεέ μου γιατί σ’ άφησα να φύγεις

Και πού να πάω τώρα μόνος πού να πάω
όλοι οι δρόμοι είσαι εσύ που αγαπάω
νιώθω απέραντο κενό και κάθε νύχτα
με σκιές παραμιλάω
Και πού να πάω τώρα μόνος πού να πάω
όλοι οι δρόμοι είσαι εσύ που αγαπάω
κατηγορώ τον εαυτό μου που δεν μπόρεσα 
να σε κρατήσω και πώς να ζήσω

Πίκρα ερημιά μελαγχολία
μια φωνή μου κλαίει στα ηχεία
η ψυχή μου χρώματα αλλάζει
μα το μαύρο μόνο της ταιριάζει

Σκόρπιες γύρω μου φωτογραφίες
όλες οι μικρές μας ιστορίες
τις κοιτώ κι η αγωνία με λιώνει
άραγε χαμογελάς ακόμη”