Το σκηνικό του καιρού από χθες έχει αλλάξει για τα καλά και διανύουμε λίγο Νοέμβρη στην θέση του Ιουλίου. Η διάθεση μας όμως δεν πρέπει να χαλάει με τον μελαγχολικό αυτό καιρό, ίσα ίσα που μπορούμε να σου φτιάξουμε την διάθεση, αν ακολουθήσεις τις οδηγίες μας!
Αρχικά σου προτείνουμε να φτιάξεις έναν ζεστό καφέ που ταιριάζει απόλυτα στο σκηνικό του σημερινού καιρού, και τα υπόλοιπα μπορείς να τα αφήσεις πάνω μας! Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να πατήσεις το play!
Καφές, βροχή και καλή μουσική από το GetGreekMusic:
“Μη βιαστείς να ανοίξεις τα μάτια
Έξω απ’ το όνειρό αυτό τι να δεις
Μη βιαστείς, κάτσε λίγο εδώ μέσα
Θα σε χάσω για πάντα άμα βγεις
Αναρωτιόμουν τι κάνω εγώ σ’ αυτή τη γη
Και τώρα πλέον η απάντησή μου είσαι εσύ
Μη βιαστείς να φύγεις μακριά από μένα
Μη βιαστείς να μπεις στης μοναξιάς τα τρένα”
“Σ’ ένα κατώφλι έχει τώρα σταθεί
Δεν ξέρει πώς να πει το ναι
Δεν ξέρει πώς να σου αρνηθεί
Πόσο είναι δύσκολο αυτή την καρδιά
Τη χωρισμένη στα δυο κάποιος ν’ αγαπά
Μα εσύ το ξέρεις πως δεν μπορούσε να ‘ναι αλλιώς
Πως ό,τι κλέβει απ’ το σκοτάδι καίγεται στο φως
Εσύ συγχώρεσε αυτή την καρδιά
Που ήταν στο άνεμο φτερό, που είναι σαν πέτρα βαριά”
“Πεθαίνω για σένα και ας είσαι απάτη
δε πα να είσαι ψέμα εγώ σε λέω αγάπη
Τι να μας πει η φυσική οι νόμοι δε μετράνε,
σε φάση μεταφυσική τα πάθη κυβερνάνε
Αν είσαι άνθος του κακού δεν ψάχνω αποδείξεις,
στην αυταπάτη ενός τρελού θα ζω μέχρι να λήξεις.
Πεθαίνω για σένα και ας είσαι απάτη
δε πα να είσαι ψέμα εγώ σε λέω αγάπη”
“Πολλές αγάπες γνώρισα, αγάπησα και χώρισα
μα όπου κι αν γυρνούσα, εσένα ζητούσα.
Στα όνειρα τα χίλια μου, σε γύρευαν τα χείλια μου
σε γύρευε η ψυχή μου και πόθοι κρυφοί μου.
Πόσο λυπάμαι τα χρόνια που πήγαν χαμένα
πριν να γνωρίσω εσένα, που πρόσμενα καιρό,
μα πως φοβάμαι πως ίσως μια μέρα, σε χάσω
γιατί να σε ξεχάσω ποτέ δε θα μπορώ…
Γείρε κοντά μου, αγάπη γλυκιά μου,
θέλω ακόμα ξανά να σου πω…”
“Μα ποιος σφυρίζει μέσα στη νύχτα αυτή
Αν ο ουρανός ήταν μια δεύτερη γη
Θα σε κρατούσα όλη νύχτα αγκαλιά
Ποιος είσαι, ποιος βλέπει, ποιος ξέρει ποιος τι θέλει,
Ποια είσαι, ποιον ξέρεις,
Γιατί περιμένεις?”
“Όχι δεν έφευγες, ερχόσουν
Και το παιδάκι που ‘χα κρύψει
Τριάντα χρόνια μες τη θλίψη
Το σκοτωμένο, το λυπόσουν
Κι έβλεπα φύλλα στον αέρα
Κι ο δρόμος μύριζε μαστίχα
Και δεν σε γύρευα, σε είχα
Στην πόλη αυτή που κάθε μέρα
Μ’ αγαπούσες κι άνθιζε..”
“Φθινόπωρο στον έρωτα
απόψε ανατέλλει
αρισμαρί και μέλι
μύρισαν τα βουνά
κι εγώ κοιτάζω σιωπηλός
το χώμα το βρεγμένο
σαν κάρβουνο αναμμένο
η ομορφιά πονά.”
Σχόλια