5+1 τραγούδια για όταν ταξιδεύεις. Το GetGreekMusic ετοίμασε ένα αφιέρωμα για τους ταξιδιώτες της παρέας.
Είναι μεγάλη ευτυχία αν μπορεί κανείς να ταξιδεύει συχνά, είτε για να ανακαλύψει νέους τόπους και ανθρώπους, από την πατρίδα μας ή από το εξωτερικό. Ακόμα και αν κάνει ταξίδια για επαγγελματικούς λόγους, καταφέρνει να αλλάξει παραστάσεις και να … πάρα τον αέρα του….
5+1 τραγούδια για όταν ταξιδεύεις
Ετοιμάζω Ταξίδι – Γιώργος Γιαννιάς
Σε προσκάλεσα στην αγάπη σαν πρώτα
μα προτίμησες να χαθείς μες στα φώτα
Στα προσχήματα και στους φόβους σου τρέχεις να κρυφτείς
όσα έταξες και τα πέταξες πρέπει να σκεφτείς
Σε προσκάλεσα στην αγάπη σαν πρώτα
Ετοιμάζω ταξίδι μοναχά για πάρτη σου
στα μεγάλα νησιά του μυαλού και του χάρτη σου
Κι αν σκορπίσαμε και ψαχνόμαστε τώρα
κι αν αφήσαμε να μας φύγει η ώρα
Όσα είπαμε και δε γίνανε θέλουν προσοχή
αν θελήσουμε θα γυρίσουμε πάλι στην αρχή
Κι αν σκορπίσαμε και ψαχνόμαστε τώρα
Ετοιμάζω ταξίδι…
Ταξίδι για να σε βρω – Λεωνίδας Μπαλάφας
Από κάμπους και βουνά
από λίμνες κι από δάση
βάδισα για να σε βρω, η καρδιά μου πριν γεράσει
Να σε βρω και να σε χάσω
να με αλλάξω, να σου μοιάσω, μόνο τότε θα ησυχάσω
Από δρόμους σκοτεινούς
και σοκάκια ξεχασμένα
βάδισα για να σε δω, μα τα χέρια μου δεμένα
Είχα την καρδιά στο στόμα
και τα πόδια μου στο χώμα
πόσο θα κρατήσει ακόμα;
Ε,ε,ε,ε
ταξίδι για να σε βρω
Ο,ο,ο,ο
φωνάζω για να μ’ ακούσεις
Από χώρες μακρινές
από πόλεις στοιχειωμένες
από τον ωκεανό
κι από φυλακές κλεισμένες
Είχα την αυγή σημάδι
όταν έπεφτε σκοτάδι
κι όλα αυτά για ένα χάδι
Ε,ε,ε,ε
ταξίδι για να σε βρω
Ο,ο,ο,ο
φωνάζω για να μ’ ακούσεις
Πέρασε πολύς καιρός κι έχω αρχίσει να φοβάμαι
πως σε δάση και βουνά μονάχος μου θα κοιμάμαι
Έτσι, σε λιμάνι δένω
με το φως μου αναμμένο, πάντα θα σε περιμένω
Ταξίδι στη βροχή – Ελευθερία Ελευθερίου
Όνειρο κι αυτό
σ’ αγγίζω και σε χάνω
μάτια μου γλυκά μου
αχ πόσο σ’ αγαπώ
Ένα σου φιλί
θέλω να χορτάσω
αχ να το κρατήσω
για πάντα φυλακτό
Βγαίνω στη βροχή
μόνο αυτή σου μοιάζει
μάνα που αγκαλιάζει
ό,τι όμορφο ξεχνώ
Έφερα κρασί
αντάμα να το πιούμε
που φεύγεις να τα πούμε
για ύστερη φορά
Και σου τραγουδώ
δεν μπορώ να κλάψω
μέσα απ’ το τραγούδι
βρίσκω ό,τι αγαπώ
Αδρεναλίνη – Ξύλινα Σπαθιά
Θες να με κάνεις να πιστέψω
πως τελειώσαν όλα κι ήρθε ο καιρός
να την ξεχάσω τη ζωή
και να ξυπνάω κάθε μέρα νεκρός
Όσο κι αν το θέλεις δε μπορείς
ταξίδι στο κέντρο της γης
Ψάχνεις την άκρη τα μπερδεύεις
και νομίζεις ότι όλα μηδέν
φταίει η μαμά που σου πουλάει
παραμύθι ότι δήθεν και δεν
Πριν απ’ τα μεσάνυχτα να ‘ρθεις
ταξίδι στο κέντρο της γης
Αδρεναλίνη κανένας δε θα μείνει
μαύρη κατάρα ανία βαρεμάρα
η μέρα σβήνει
Αθήνα είσαι καμίνι
ώσπου να φέξει
να δούμε ποιος θ’ αντέξει
Το ξέρω κάποτε τελειώνουν
όλα κάποτε μα πότε ποτέ
κάθε πρωί και κάθε βράδυ
κάθε μέρα κάθε νύχτα ποτέ
Πριν απ’ τα μεσάνυχτα να ‘ρθεις
ταξίδι στο κέντρο της γης
στο κέντρο στο κέντρο της γης
Θα πάρω φόρα να περάσω
το μεγάλο που ‘χεις σκάψει γκρεμό
κι αν το ξεχάσεις μια φορά
χίλιες φορές θα σου το πω σ’ αγαπώ
Πριν απ’ τα μεσάνυχτα να ‘ρθεις
ταξίδι στο κέντρο της γης
στο κέντρο στο κέντρο της γης
Ταξιδιάρα Ψυχή – Τρύπες
Λονδίνο, Άμστερνταμ ή Βερολίνο
έχεις ξεχάσει που ακριβώς θες να πας
Όσα και αν έχω δανεικά πια δε σου δίνω
να κάνεις βόλτες με το magic bus,
Όσα και αν έχω δανεικά πια δε σου δίνω
να κάνεις βόλτες με το magic bus.
Ταξιδιάρα ψυχή,
και αν θέλω δίπλα σου είναι δύσκολο να μένω
Καιρός να δω την δικιά μου ζωή,
σ’ αυτό το ταξίδι δε θα σε περιμένω.
Θα ψωνιστώ, και κάποιο βράδυ,
ότι έχω μέσα μου για σένα θα το σβήσω,
Είναι μονόδρομος ο δρόμος που’χεις πάρει
και δε σε βλέπω να γυρίζεις πίσω,
Είναι μονόδρομος ο δρόμος που’χεις πάρει
και δε σε βλέπω να γυρίζεις πίσω.
Ταξιδιάρα ψυχή,
και αν θέλω δίπλα σου είναι δύσκολο να μένω
Καιρός να δω την δικιά μου ζωή,
σ’ αυτό το ταξίδι δε θα σε περιμένω.
Εκδρομή – Μιχάλης Χατζηγιάννης
Μου έχεις τάξει μια εκδρομή
μα είναι για μας η κάθε μέρα βροχή
μ’ έχει κουράσει αυτή η διαδρομή
ένα τοπίο όλο όχι και μη
Κι είναι η πόρτα κλειστή
όμως για μένα ήσουν πάντα
μια πληγή ανοιχτή
μα πού ξέρεις μπορεί
να ταξιδέψουμε μια μέρα
ή μια νύχτα μαζί
Θα ‘θελα ξανά να με θες
θα ‘θελα αέρας να γίνεις
να περνάω τις νύχτες που καίς
το πουκάμισό μου ν’ ανοίγεις
Δεν είναι η αγάπη σαν εκδρομή
είναι μια μάχη που ‘χει και νικητή
μα τι απ’ τα δύο πονάει πιο πολύ
η μοναξιά πονάει ή η επαφή
Μα πού ξέρεις μπορεί
να ταξιδέψουμε μια μέρα
ή μια νύχτα μαζί
κι είναι η πόρτα κλειστή
όμως για μένα ήσουν πάντα
μια πληγή ανοιχτή
Θα ‘θελα ξανά να με θες
θα ‘θελα αέρας να γίνεις
να περνάω τις νύχτες που καίς
το πουκάμισό μου ν’ ανοίγεις
Να ‘μαι φάντασμα στη σιωπή
να ‘σαι όλα αυτά που φοβάμαι
κι ύστερα με ένα φιλί
μες τα χέρια σου να κοιμάμαι
Σχόλια