Γιώργης ΧριστοδούλουΟ Γιώργης Χριστοδούλου έδωσε συνέντευξη στο περιοδικό Εγω!Weekly και μίλησε για την πιο δύσκολη περίοδο της ζωής του, που, μάλιστα, το ενδεχόμενο αυτοκτονίας είχε περάσει από το μυαλό του, αλλά και το πώς κατάφερε να ανταπεξέλθει.

Έτυχε να είμαι σε ένα σχολικό περιβάλλον πολύ δύσκολο. Τα παιδιά είναι πολύ σκληρά όταν είναι μικρά. Βρέθηκα σε ένα σχολείο που αποδείχτηκε πολύ σκληρό για εμένα. Ήμουν ένα παιδί πολύ συνεσταλμένο και συνεχώς μόνο του. Ήμουν εσώκλειστος στο οικοτροφείο των Αναβρύτων – το τελευταίο που υπήρξε στην Ελλάδα. Το ότι ήταν κάτι που συνέβη παρά τη θέληση μου με έκλεισε ακόμα περισσότερο στον εαυτό μου. Θυμάμαι τότε έλεγα “όταν θα βγω από δω, θα πάρω ένα μπιτόνι βενζίνη και θα το κάψω”. Την επόμενη χρονιά ευτυχώς έκλεισε. Εκτός από τη γιαγιά μου όμως υπήρχε κι άλλος ένας άνθρωπος που με βοήθησε και με στήριξε πολύ. Με κράτησε στη ζωή.”

Ωστόσο, η μουσική, όπως αποκαλύπτει, αποτέλεσε την κινητήριο δύναμη εκείνης της δύσκολης περιόδου της ζωής του, όπου και συνέχισε να τον κάνει ευτυχισμένο μέχρι και σήμερα:
Τα βράδια στο οικοτροφείο με έπαιρνε ο ύπνος με ένα walkman, που είχε ένα κόκκινο φωτάκι. Κάθε φορά που έμπαινε ο παιδαγωγός με το φακό να ελέγξει αν ήμαστε όλοι στα κρεβάτια μας, έκρυβα με το χέρι μου το φως για να μην αντιληφθεί ότι ήμουν ξύπνιος. Ενώ με νανούριζε η μουσική από τις κασέτες και τα CD’s μου, παρακαλούσα να κοιμηθώ και να μην ξυπνήσω την επόμενη ημέρα. Ήταν η ευχή που έκανα κάθε βράδυ. Το τραγούδι με έσωσε από την αυτοκτονία και έπειτα μου έδωσε και πολλές χαρές.”

Σχόλια