Δεκαέξι χρόνια χωρίς τον Στέλιο Καζατζίδη, ίσως τον σπουδαιότερο, λαϊκό τραγουδιστή όλων των εποχών. Σαν σήμερα πριν 16 χρόνια έφυγε από τη ζωή ο σπουδαίος Έλληνας ερμηνευτής Στέλιος Καζαντζίδης.
Ο Στέλιος Καζαντζίδης γεννήθηκε στη Νέα Ιωνία στις 29 Αυγούστου του 1931. Η μητέρα του ήταν από τη Μικρά Ασία και από αυτή πρωτάκουσε τα πονεμένα προσφυγικά τραγούδια. Η γιαγιά του βέβαια ήταν αυτή που τον έμαθε να τραγουδάει.
Δούλεψε σε εργοστάσιο. Το αφεντικό του του χάρισε την πρώτη του κιθάρα. Τις ώρες που δεν δούλευε, συνήθιζε να παίζει διάφορες μελωδίες και προσπαθούσε να μάθει, συνοδεύοντάς τη με την υπέροχη λαϊκή φωνή του. Ένας περαστικός τον άκουσε ένα βράδυ και του πρότεινε να τραγουδήσει στην ταβέρνα του.
Η μεγάλη πορεία του στο τραγούδι μόλις είχε αρχίσει.
Από το 1950, όταν έκανε την πρώτη του επαγγελματική εμφάνιση, μέχρι και το 1965, δούλευε σε νυχτερινά κέντρα. Τότε αποφάσισε να τα εγκαταλείψει και να αφοσιωθεί μόνο στη δισκογραφία, που είχε ξεκινήσει από το 1952. Το 1975 σταμάτησε τα πάντα, μέχρι που επανήλθε στη δισκογραφία το 1987.
Η περίοδος μεταξύ 1957 και 1965 ήταν η πιο δημιουργική για τον Στέλιο Καζαντζίδη. Γνώρισε τη Μαρινέλλα στην Θεσσαλονίκη και η συνεργασία τους ήταν άκρως επιτυχημένη, ερμηνεύοντας μαζί μεγάλους συνθέτες, μεταξύ των οποίων ο Τσιτσάνης, ο Χιώτης και ο Παπαϊωάννου. Το 1964 ο Καζαντζίδης ενώθηκε με τη Μαρινέλλα και με τα δεσμά του γάμου, ένας γάμος όμως που κράτησε μόλις δυο χρόνια. Εφτά χρόνια αργότερα η Μαρινέλλα θα παντρευτεί τον Τόλη Βοσκόπουλο. Ο Καζαντζίδης περίμενε 12 χρόνια για να γνωρίσει την κυρά-Βάσω, τον «θησαυρό», όπως συνήθιζε να την λέει. Έμειναν μαζί μέχρι τον θάνατό του.
Ο Καζαντζίδης τήρησε μέχρι το τέλος των ημερών του τη δέσμευση να μην εμφανίζεται σε νυχτερινά κέντρα και συχνά έφευγε από την Αθήνα για αρκετές εβδομάδες, προκειμένου να ηρεμήσει με το αγαπημένο του χόμπι, το θαλάσσιο ψάρεμα, στις παραλίες της Μακεδονίας. Συνέχισε ωστόσο να παρουσιάζει στο κοινό τα τραγούδια του μέσω υπερεπιτυχημένων δίσκων, όπως «Η Στεναχώρια μου», που περιέχει δύο εξαιρετικά κομμάτια σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου και μουσική Μάνου Λοΐζου, και ο μεγαλειώδης «Η Ζωή μου Όλη» σε συνεργασία με τον Άκη Πάνου το 1974, παρότι η Δικτατορία των Συνταγματαρχών ορισμένες φορές του έβαλε προσκόμματα και τον ανάγκασε να κλείσει την εταιρία που ίδρυσε, την «Standard». Στα τέλη του 1975, βγαίνει σε κυκλοφορία ο δίσκος «Υπάρχω», ο τελευταίος του με την εταιρία «Μίνως», για να ακολουθήσουν 12 χρόνια δισκογραφικής «εξορίας» μέχρι τον συμβολικό «Ο Δρόμος της Επιστροφής» (με την «Polygram»), ο οποίος έγινε πλατινένιος το 1987.
Τα πιο γνωστά τραγούδια του είναι η «Μαντουβάλα», το «Απόψε φίλα με», το «Υπάρχω», «Το αγριολούλουδο» κ.ά. Το κύκνειο άσμα του ήταν ο δίσκος «Έρχονται χρόνια δύσκολα».
Από τον «Δρόμο της Επιστροφής» μέχρι το «Έρχονται Χρόνια Δύσκολα»το 2000, ο Καζαντζίδης συνέχισε να ερμηνεύει τα τραγούδια που ένιωθε να τον αντιπροσωπεύουν, κάποια πραγματικά συγκινητικά όπως το «Βραδιάζει» του 1991, άλλα λιγότερο καλά, και να κυκλοφορεί δίσκους με μεγάλη επιτυχία, παρά την εχθρική αντιμετώπιση των περισσότερων εταιριών και Μέσων Ενημέρωσης, τα οποία δεν του συγχώρεσαν ποτέ την αλύγιστη στάση και την αντιπάθεια που εξέφραζε δημόσια για αυτά. Ο Αντώνης Βαρδής, στο κομμάτι «Στην Ελλάς του 2000» του 1995, στο οποίο συμμετέχει σε προχωρημένη ηλικία και ο ίδιος ο σπουδαίος τραγουδιστής, εξέφρασε μάλλον καλύτερα από κάθε άλλον τα συναισθήματα των Ελλήνων για τον Στέλιο «τους» την τελευταία δεκαετία της ζωής του
Πέθανε στις 14 Σεπτεμβρίου 2001, σε ηλικία 70 ετών, έπειτα από πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο.
Σχόλια